Dershanelerin kapatılması yönündeki hükümet kararını duymayan kalmadı. Bu, kimileri için çok geç kalınmış bir adım olarak nitelendiriliyor, kimilerine göre ise tamamen yanlış bir karar. Sayın Başbakan, eğitimde eşitlik için, öğrencileri sadece para kapısı geçim kaynağı olarak gören. müfredattan uzaklaşarak sadece sınav odaklı çalışan dershanecilik anlayışına son vereceklerini ve bütün öğrencilerin hem müfredat hem de geleceğini belirleyecek sınavlar için gerekli eğitimi öğrenim gördüğü okulunda alacağını açıkladı.
Dershaneleri kapatma fikri aslında çok da yeni bir konu değil. Hatırlayanlar olacaktır, Ecevit hükümeti de aynı nedenlerden ötürü dershaneleri kapatmak için adımlar atmış ancak şartlar ve ortam nedeniyle, belki de bir takım baskılar neticesinde bu kararı alamamış ve rafa kaldırmak zorunda kalmıştı.
şimdi eğri oturup doğru konuşalım.. Dershanelerin tamamen kapatıldığını düşünelim hadi hep beraber bir an için.. Kolejlerde en iyi hatta yurtdışından ithal öğretmenlerle ve en iyi şartlarda eğitim gören varlıklı ailelerin çocukları ile en azından iyi bir devlet üniversitesi kazanabilmek için çırpınan Anadolu’da bir kasabadaki orta halli bir ailenin devlet lisesinde 50-60 kişilik sınıflardaki öğretmenlerle öğrenim gören çocuğunu ele alalım.. Dershaneler kapandı ya..
Devlet lisesindeki öğretmen ne kadar idealist, ne kadar mesleğini çok sever olsun, asla ve asla 15-20 kişilik özel sınıflarda kendisinden daha az süre ders veren ve kendi aldığının 3 katı maaş alan öğretmenlerle bir olabilir mi? ıki okul arasındaki eğitim aynı olabilir mi? Bir kere mantığa aykırı bir durum var burada ki o da öğrenci başına düşen ilgilenme süresi bile ters orantılı.. Ve aynı şekilde 15-20 kişilik bir sınıfta öğrencinin dersten alacağı verim ile 50-60 kişilik sınıfta alınacak verim hiç aynı olabilir mi? şu andaki tablo bile bunun böyle olmadığını söylüyor da gelecek sene bu durum tersine mi dönecek? Hadi pembe gözlüklerimizi takalım gözümüze ve olacak diyelim, peki ama nasıl olacak bu? Devlet okullarında özel okullar gibi 15-20 kişilik sınıflar mı hazırlayacaksınız, yoksa devlet memuru öğretmenlerin maaşlarını mı ikiye katlayacaksınız? Yada öğretmen sayısını ziyadesiyle arttırarak öğretmenlerin üzerindeki ders yükünü mü hafifleteceksiniz?
Tamam onu da geçtim, hali vakti yerinde olan hangi aile çocuğunun zayıf olan dersi için ona özel hoca tutup kendi evinde ya da hocanın evinde özel eğitim aldırmayacak? şu anda bile dershaneye ek olarak varlıklı aileler bunu yapmıyor mu? Bunun önü dershaneler kapatıldığında alınabilecek mi? Peki, hali vakti yerinde olmayan ama aynı durumdaki diğer ailenin çocuğu ne yapacak? Kendi kendini mi geliştirecek? Hadi canım sende!
Bir de bir ara moda olan etüd ve test merkezleri yeniden kurulacak, tekrardan her köşe başında pıtırak gibi çoğalacaklar.. Hatta şu anda dershanelerini etüd ve test merkezine çevirmek için ufak adımlar atan kurumlar olduğu da bilinen bir gerçek.. Etüd ve test merkezlerini nasıl kapatacaksınız? Öyle ya, diyecekler ki biz sadece sattığımız testleri çözüyoruz ‘’gönüllü’’ öğrencilerle.. Yasak mı? Al bir de buradan yak!
Diyelim ki, etüd ve test merkezlerini de kapattık bir şekilde.. şu anda devletten öğretmenlik kadrosu alamayan ya da özel okullarda çalışamayan, tek geçim kaynağı dershane öğretmenliği olan büyük bir kesim var.. şöyle ki, 50-60 bin kişilik bir şehirde bile 8-10 tane dershane olduğunu ve bu dershanelerdeki onlarca öğretmeni düşünün bir.. Devletim bu işsiz öğretmenler korosuna ekstra bir kadro verecek mi? Veya her birine özel okulda öğretmenlik yapma garantisi verecek mi? Nihayetinde bu dershanelerin çoğunluğu kapanacak, bir öğretim kurumuna dönüşemeyecek.. Bu öğretmenlerden işsiz kalıp da cesaret edebilenlerinin ya da öğrenci bulabilenlerin merdiven altı tabir ettiğimiz şekillerde küçük gruplar halinde öğrencilere kaçak ders vermeyecek mi sanıyorsunuz?
Hükümet, atmaya çalıştığı bu adımları daha planlı ve programlı olarak ele alarak sonuçlarını iyi analiz etmek durumunda.. Eğitimde fırsat eşitliği için öncelikle dershaneleri kapatmaktan daha önemli hususları ele alarak onları çözüme kavuşturmalı fikrindeyim, işte o zaman dershanecilik kendiliğinden sona erecek ve tarihe karışacaktır.. Yoksa kim istemez dershanelerin olmadığı, devletin tam ve gerekli eğitimi veren okullarında yetişerek istediği üniversiteyi kazanan öğrencilerin olduğu bir Türkiye’yi?