ÖğRETMENıM
Sana çiçek getirdim; dikkatini çekmek için,
Her sabah karşıladım; bir gülücük görmek için
Selâm durdum en önde; bir günaydın bekledim
Okan'a gülümsedin; sanki beni görmedin.
Seni sevdim öğretmenim, yine de seni sevdi
Bisikletim olsaydı, inan sana verirdim.
Sabah kırağıda geldim, buzda karda hep geldim
Çok üşüdüm öğretmenim, üşümüşsün demedin.
Didem hastalanmış, Diden dedin şebnem dedin
Züleyha'yı, Tolga'yı her fırsatta severdin
Hasta oldum bilerek bunu, bunu hiç fark etmedin
Sevgini kazanmayı bir tek ben beceremedim.
Kapılarda bekledim, tahtayı hep ben sildim
Bazen ayağa kalktım, kimi zaman eğildim
Gözümden yaş aktı bazen, kendi kendime sildim
Sana yakın olmayı bir ben beceremedim.
Yedi binlere kadar birer birer yazın dedin
Parmaklarım yoruldu, yazmaktan vazgeçmedim.
Defterlerine baktın Aytuğ ile Figen'in
Dokuz yaprak doldurdum ödevimi görmedin.
şiir verdin Nalân'a, Zühal'in resmini övdün
Süreyya'ya güven verdin, beni hiç mi sevmedin?
Gücensem de öğretmenim, hiç kızmadım renk verdim
Arka sırada ki Mehmet, seni seven Mehmet'in.
Yazar: Saim Metin
