Sen üzülme...
Ben en çok giderken severim;
Gitmek zorundayken...
Ellerini alamam ya yanıma...
Gözlerini göremem ya hani...
Bir de hayal ederken tenini...
Gitmeye yakınken daha da severim...
Beddua etmeden
Fakat teşekkür de etmeden;
Öyle sabırlı öyle yaralı
Dişlerimi sıktıkça biraz daha severim...
Korkma anlatmam sana uzun uzun;
Bana nasip olmayan vakitlerini almam...
Bilirsin sessizliğim geveze
Sustukça konuşur kalemim;
Yazdıkça severim!!
Ve sen hiç bilmezken "derinliğimi"
Ben kıyılarında boğulur giderim...
(Mustafa Taşkıran)